Shkolla Verore si Shkollë 2023
Programi Publik
16 gusht 2023, ora 20:00

Gjithçka që ne bëjmë është me të vërtetë, me të vërtetë brilante
Prezantim nga Driton Selmani

Vendi: Klubi i Boksit, Mark Isaku 8, 10000 Prishtinë, Republika e Kosovës

Abstrakti

Puna fillon dhe thellohet në aspektet e ndërlikuara të pozitës së njerëzimit dhe peshës që ai mbart në një të ardhme të pasigurt. Ai ofron një eksplorim që nxit mendimin e parashikimeve tona shpesh befasuese në lidhje me pasojat e algoritmeve që krijojmë, duke shpërfillur njëkohësisht ndikimin e tyre të mundshëm në mjedisin përreth. E titulluar "Gjithçka që ne bëjmë është me të vërtetë, me të vërtetë brilante", kjo vepër shfaqet si një paralajmërim prekës, duke hedhur dritë mbi trajektoren transformuese të species njerëzore.

Brenda instalimit, puna paraqet një shqyrtim të thellë të natyrës në zhvillim të marrëdhënieve tona me botën natyrore. Ai ekspozon ndryshimin shqetësues nga një frikë e rrënjosur thellë ndaj natyrës në një dëshirë të paprecedentë për kontroll, madje duke u shtrirë në manipulimin e vetë natyrës. Ky rrëfim zbulon një të vërtetë shqetësuese: vetë kompleksiteti që na përcakton si specie, gjithashtu na bën më pak të përgjegjshëm për pasojat e veprimeve tona.

Pika qendrore e kësaj përpjekjeje artistike është një video-instalacion magjepsës që dokumenton me përpikëri rrymën e fuqishme të lumit Lepenc, i njohur si lumi më i shpejtë në Kosovë. Nga një kthesë e fatit, qartësia dikur e pacenuar e lumit errësohet, duke shërbyer si një katalizator metaforik për të vënë në dyshim të ardhmen që ka përpara. Ky eksplorim vizual bashkon pa probleme fantazitë dhe ankthet tona kolektive, duke i bashkuar ato në një përgjigje të vetme: si qenie të vendosura në greminën midis njeriut dhe hyjnores, ne, raca njerëzore, mbajmë një përgjegjësi të madhe për ditët që do të vijnë.

Është përmes këtij udhëtimi introspektiv që instalacioni i bën thirrje shikuesve të përballen me ndërlikimet e ekzistencës sonë dhe implikimet e veprimeve tona. Edhe vallja më e thjeshtë e pranisë sonë të mbetur në lumë merr një rëndësi të thellë, që i ngjan një rituali të zymtë dhe simbolik, ndoshta edhe një lamtumire të fundit. Ai thekson lidhjen tonë të rrënjosur thellë me botën natyrore dhe nënvizon peshën e rolit tonë si kujdestarë të së ardhmes. Në fund të fundit, vepra i kapërcen dimensionet e saj vizuale dhe konceptuale, duke marrë rolin e një ene kuratoriale që mbart peshën e soditjes dhe të vetëreflektimit. Ai i fton shikuesit të angazhohen në një dialog me bashkëfajësinë e tyre në formësimin e rrugës përpara, duke frymëzuar një ndjenjë të përtërirë përgjegjësie dhe një ndërgjegjësim të shtuar për ndërveprimin e ndërlikuar midis njerëzimit, natyrës dhe hyjnores.

Biografia

Selmani i qaset idesë së realitetit të perceptuar duke zbërthyer formacione të temave shoqërore, politike dhe kulturore që janë mishëruar rreth tij. Në moshë të re, atij iu tha të adhuronte një vend që nuk ekzistonte më, gjë që e bëri atë të krijonte një bazë skepticizmi ndaj çdo realiteti të supozuar. Ai më vonë e përdori këtë si një mjet të dobishëm për të rindërtuar besimet e tij në artefakte vizuale. Në vitin 1999, simulakra e vjetër janë zëvendësuar me simulakra të reja; stolitë e një hapësire të mëparshme janë rinovuar për t'u shpalosur me kuptime të reja por edhe paqartësi të reja. Selmani përballet me veten si spektator i kësaj “ngjarjeje në vazhdim”, por më tepër pozicionohet si aktor, duke interpretuar shfaqjet e tij bazuar në historitë, besimet dhe dyshimet e tij personale.