Bernhard Rüdiger në Shkolla Verore si Shkollë 2019
12 gusht, 2019, 19:00
Vendi: Klubi i Boksit
Shkolla Verore si Shkollë
5 - 21 gusht, 2019
Stacion – Qendra për Art Bashkëkohor Prishtina ka kënaqësinë të prezentoj "Elasticiteti dhe Praktika e Artit - Praktika e Formës si Qasje Dialektike ndaj Subjektivitetit dhe Kolektivitetit " nga Bernhard Rüdiger, pjesë e Programit Publik të Shkolla Verore si Shkollë 2019.
Nocioni i formës është në qendër të konsideratave të artistëve dhe ka evoluar vazhdimisht gjatë shekujve të fundit. Nëse e vendos historinë e artit në njërën anë, së bashku me klasifikimin e paraqitjeve që ka marrë forma në veprën e artistëve, duke i kushtuar vëmendje të veçantë funksionimit të asaj që krijon formën dhe evolucionin e saj, mund të shohim shpejt se disa nga karakteristikat thelbësore të tij - paqëndrueshmëria, potencialiteti, relativiteti - janë në qendër të preokupimeve të shoqërisë bashkëkohore. Nocioni i fundit i elasticitetit mund të shihet të ketë një lidhje të ngushtë me arsyetimin dhe procedurat që janë në qendër të veprës së artistëve.
Nëse shikojmë nocionin e formës jo vetëm si një evolucion i madh i artit modern dhe ne ditët tona si mjet thelbësor në arsimin e lartë të artit, mund të shohim se cilësitë kryesore – perceptimi i paqëndrueshmërisë me qëllim që të hapen potencialet përmes diskutimit dhe relativitetit - nuk është vetëm një problem për autorët e izoluar, por në radhë të parë, energjia thelbësore e shoqërive të
perçara.
Është një vështrim i ri në formë, që aktiviteti artistik mund të shihet si elastik. Jo në kuptimin e një shendeti individual, siç ishte rasti në qasjet postromantike të fundit të shekullit të nëntëmbëdhjetë, por si një formë e elasticitetit kolektiv në shoqëritë post-moderne. Kjo lidhje eshte e dukshme edhe sot, edhe pse kurrë nuk i kushtojmë vëmendje funksionimit të vetë formës. Në të njëjtën kohë është krejtësisht e pamundur të analizohet problematik në një kontekst akademik, ku lidhja me subjektivitetin si një përvojë e personale zhvillon teoritë në mungesë të paradigmave qe mundesojne për të përshkruar kalimin nga një kontekst radikal personal i perceptimit dhe përvojës në atë te fatit shoqërore te komuniteteve. Ky pasazh nga një pikëpamje personale dhe kolektive duket thelbësore, por pak a shumë nuk është shpjeguar me të vërtetë. Për të qenë në gjendje të merret me këndvështrimin radikal subjektiv të artistit dhe shikuesit në një kontekst bashkëkohor social dhe kulturor, duhet të mendojmë për formën si një qasje dialektike ndaj subjektivitetit dhe kolektivit, si mjet që e bën ndryshimin nga paqëndrueshmëria në mundësitë e mundshme.
A zhvillon dhenia e mesimit te artit dhe mësimi i artit paradigma të reja dialektike apo thjesht reagojnë, siç bën një art bashkëkohor në një kontekst të ri shoqëror, ku ushtrimi i kritikës është bërë përmbajtja që duhet ilustruar dhe nuk është më mjet?
Bernhard Rüdiger, lindur në Itali (Romë, 1964) punon dhe jeton në Paris. Ai ka diplomuar nga Accademia di Belle Arti në Milano me Luciano Fabro, dhe sot ligjëron në Lion, pas një kohe si ligjeruës në Tours dhe Valenciennes. Ai është redaktor në revisten Tiracorrendo dhe ka qenë bashkëthemelues i galerisë së artistëve Lo Spazio di Via Lazzaro Palazzi, një hapësirë e frekuentuar në skenën e artit në Milan nga 1989 deri me 1993. Puna e tij ballafaqon vizitoret me një përvojë fizike që përfshin objektin, trupin dhe hapësirën. Njëkohësisht modele monumentale dhe pjesë arkitekturale, përmes aranzhimit të përpikt hapësinor dhe akustikë, puna e tij tenton të hulumtoj historinë, në veçanti historinë e vendeve. Përshembull, në një kopsht semi-privatë në residencën Perrin në Lion, Rüdiger ka instaluar një model të zvogëluar të ndërtesave të ulëta të cilat ishin shkatërruar me 2004 gjatë rinovimit të zonës në 2004, të cilat risjellin historinë dhe kulturën industriale të vendit. Punët e Rüdiger po ashtu sygjerojnë një përvojë fizike të drejtpërdrejt dhe të mundësisë që një punë mundet me reagu ndaj prezencës së vizitorit a po të elementeve në natyrë. Të gjitha projektet e Rüdiger përcjellën me studime të modeleve në karton, dru, hekur, si dhe të vizatimeve, por të cilat janë shumë më tepër se vetëm faza të procesit krijues. Ato përbëjnë një pjesë të plotë të punës, dhe kanë prezencë në prezentime dhe në aranzhime që përfshijnë diku 30 vitrina. (Pjesë nga Nadine Labedade, Qendra FRAC Orléans).