Konferenca e Shkollës Verore si Shkollë 2019
7 gusht, 2019, 18:00
Vendi: Klubi i Boksit
Shkolla Verore si Shkollë
5 - 21 gusht, 2019
Stacion – Qendra për Art Bashkëkohor Prishtina ka kënaqësinë të prezentoj Konferencën e Shkollës Verore si Shkollë 2019 me Patricia Falguières, Zdenka Badovinac, Tone Hansen, Albert Heta, Tatiana Tarrago, Marina Otero Versiez, Miran Mohar dhe Yll Rugova, pjesë e Programit Publik të Shkolla Verore si Shkollë 2019.
Fjalimi kryesor nga Patricia Falguières
Prezantime nga Zdenka Badovinac, Tone Hansen dhe Albert Heta
Fjalimi kryesor nga Tatiana Tarrago.
Prezantime nga Marina Otero Versiez, Miran Mohar dhe Yll Rugova
Më 3 maj 2019, në një konferencë zyrtare për shtyp të mbajtur në Prishtinë, Drejtori i Manifestas, Hedwig Fijen, Kryetari i Komunës së Prishtinës, Shpend Ahmeti, Drejtoresha e Kulturës së qytetit të Prishtinës, Blerta Bosholli, dhe Ministri i Kulturës, Rinisë dhe Sportit të Republikës së Kosovës, Kujtim Gashi; zyrtarisht shpallen Prishtinën si qytetin pritës të Manifesta 14.
Informacioni i publikuar nga Fondacioni Manifesta përmban deklarata dhe qëndrime domethënëse, siç janë "Manifesta synon të mbështesë qytetarët e Kosovës në ambiciet e tyre për të rikuperuar hapësirën publike dhe për të rishkruar të ardhmen e qytetit të tyre si një metropol me mendje të hapur në zemrën e Ballkanit "," Qyteti ynë është krenar dhe i nderuar që pret Manifesten në vitin 2022. Në një vend ku 50 përqind e popullsisë së saj mikpritëse janë më të rinj se 25, ku arkitektura osmane është e përzier me filozofinë neoliberaliste të pasluftës, ka shumë për të diskutuar, ka shumë për të bërë dhe ka shumë hapësirë publike për tu rikuperuar. ", ose" Uroj që Manifesta të mund t'i sigurojë Prishtinës mjetet për të rindërtuar, ripërcaktuar dhe rikthyer një hapësirë publike të radikalizuar dhe të larmishme, e cila ende duket se sot vlerësohet si një akt kulturor subversiv, i cili mund të bëhet thirrje për ndryshim. "Më 25 korrik 2019, Koha Ditore, një gazetë e përditshme kosovare, publikoi një artikull të titulluar "Projekti për Muzeun e Artit Bashkëkohor - 12 vjet i harruar".
Nga i njëjti artikull mund të lexohet se 12 vjet më parë Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit e Republikës së Kosovës kishte zgjedhur një propozim dhe në atë kohë kishte planifikuar të shpenzonte 5 milion euro në ‘konkretizim” të projektit. Këtë vit, i njëjti institucion ka planifikuar të shpenzojë 50,000 euro në këtë projekt, por pa ndonjë ide të qartë se çfarë të bëhet. Vëmendja ndaj projektit të harruar u rikthye kohët e fundit në sferën publike në nxehtësinë e një beteje civile për të mbrojtur një ndërtesë moderniste nga rënja e qeverisë.
Më 10 tetor 2018, Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit të Republikës së Kosovës miratoi aplikimin zyrtar të një numri të organizatave që punojnë në mbrojtjen e trashëgimisë kulturore, për të përfshirë ish-qendrën tregtare "Germija" në Listën e Pasurive të Trashëgimisë Kulturore nën Mbrojtjen e Përkohshme, duke shënuar një moment për pauzë dhe "një fitore për ata që dëshirojnë të parandalojnë prishjen e asaj që ata menduan se ishte një ikonë e identifikueshme në peizazhin e qendrës së qytetit", dhe ata që e shohin ndërtesën të jetë "hapësira e ardhshme publike për restaurim” për një muze të ri të artit bashkëkohor në Prishtinë.
Stacion - Qendra për Art Bashkëkohor Prishtina për Konferencen e Shkollës Verore si Shkolle 2019 ka ftuar Patricia Falguières të prezantojë një fjalim kryesor me titull PROJEKTI I MUZEUT, i ndjekur nga prezantimet e Zdenka Badovinac, Tone Hansen dhe Albert Heta.
Falguières në prezantimin e saj pyet: A mundet muzeu të luajë ende një rol emancipues sot? Përderisa pothuajse të gjitha tekstet kushtuar muzeut nga Kritika Institucionale në vitet 1980 dhe 2000 e identifikuan atë si një vektor të sundimit kulturor, shoqëror dhe politik, a na lejon përshpejtimi i komodifikimit neo-liberal të shpresojmë për emancipim në një institucion që ka rezultuar kaq brishtë?
Tatiana Tarrago, në prezantimin kryesor të panelit të dytë, që përfaqëson Fondacionin Manifesta, do të shpjegojë shndërrimin e Manifestes nga dhe bienale e artit në një ngjarje ndërdisiplinore përmes çështjes së Manifesta 12, duke u përqëndruar në shembuj të trashëgimisë nga botimet pjesore, dhe planin për të hulumtuar dhe vendosur strukturën për Manifesta 14. Prezantimet nga Marina Otero Versiez, Miran Mohar dhe Yll Rugova do shtojnë një pasqyrë për Manifestta 13, si dhe Manifesta 3, të organizuar në Ljubljanë, Slloveni nga 23 qershor - 24 shtator 2000, procesi që çojë në përzgjedhjen e Prishtinës si qytet pritës i Manifesta 14, dhe çfarë do pasojë.
Biografitë
Zdenka Badovinac është një kuratore dhe shkrimtare, e cila ka shërbyer që nga viti 1993 si Drejtoreshë e Galerisë Moderna në Ljubljanë, e cila mban që prej vitit 2011 nga dy lokacione: Muzeu i Artit Modern dhe Muzeu i Artit Bashkëkohor Metelkova. Në punën e saj, Badovinac nxjerr në pah proceset e vështira të ripërcaktimit të historisë së bashku me tradita të ndryshme avangarde brenda artit bashkëkohor. Ekspozita e parë e Badovinac për të adresuar këto çështje ishte Body and the East—From the 1960s to the Present (1998). Ajo gjithashtu inicioi koleksionin e parë të artit të Evropës Lindore, Arteast 2000+. Një nga projektet e saj më të rëndësishme të kohëve të fundit është NSK from Kapital to Capital: Neue Slowenische Kunst – The Event of the Final Decade of Yugoslavia, Moderna galerija, 2015 (Traveled to Van Abbe Museum , Eindhoven, (2016), Garage Museum of Contemporary Art, Moscow (2016) dhe Museo Reina Sofía Madrid (2017)); NSK State Pavilion, 5tth Venice Biennale, 2017, bashkë kuruar me Charles Esche; The Heritage of 1989. Case Study: The Second Yugoslav Documents Exhibition, Modena galerija, Ljubljana, 2017, bashkë kuruar me Bojana Piškur; Sites of Sustainability Pavilions, Manifestos and Crypts, Hello World. Revising a Collection, Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart – Berlin; Heavenly Beings: Neither Human nor Animal, Museum of Contemporary Art Metelkova, Ljubljana, bashkë kuruar me Bojan Piškur, 2018; Pavilions, Manifestos and Crypts, Hello World. Revising a Collection, Hamburger Bahnhof – Museum für Gegenwart – Berlin; Heavenly Beings: Neither Human nor Animal, Museum of Contemporary Art Metelkova, Ljubljana, co-curated with Bojan Piškur, 2018; Libri i saj më i fundit është Comradeship: Curating, Art, and Politics in Europe Post-Socialist (Independent Curators International (ICI)), New York, 2019.
Anëtare themeluese e L'Internationale, një konfederatë e gjashtë institucioneve moderne dhe bashkëkohore të artit.
Badovinac ishte Komisionere Sllovene në Bienalen e Venecias nga 1993 deri në 1997 dhe 2005. dhe Komisionere Austriake në Bienalen e Sao Paulo në 2002 dhe është Presidente e CIMAM, Komiteti Ndërkombëtar për Muzetë dhe Koleksionet e Artit Modern, 2010–13.
Patricia Falguières është profesoreshë në School for Advanced Studies in Social Sciences (EHESS), Paris. Ajo ka botuar punë për filozofi dhe artin e Rilindjes, klasifikime, enciklopedi dhe lindjen e muzeut, duke përfshirë Les Chambres des merveilles, (Bayard, 2002). Ajo ishte redaktore për botimin francez të librit klasik Julius von Schlosser’s classic book Die Kunst – und Wunderkammern der Spätrenaissance (Paris, Macula, 2012), dhe publikoi një edicion kritik të Inside the White Cube nga Brian O'Doherty (Paris, Zurich, 2008), si dhe studime të shumta në historinë e muzeve dhe koleksioneve. Në vitin 2014, ajo botoi Carlo Scarpa, art d'exposer, një libër nga Philippe Duboy, në kuadër të koleksionit që ajo krijoi për Fondacionin Maison Rouge në Paris, Francë.
Aktualisht ajo është duke punuar në Renaissance Technè, një casje ndaj artit si një mënyrë prodhimi, nëpërmjet ontologjisë së Aristotelit. Krahas Caroline Van Eck (Universiteti Leyden), ajo drejtoi Arts, shpikjen, industrie seminar në Institut National d’Histoire de l’Art, Paris, Francë dhe Gottfried Semperconference. Ajo ka botuar gjerësisht për Artin Bashkëkohor (monografi për Thomas Hirschhorn, Cristina Iglesias, Anri Sala, Mona Hatoum, Bernard Frise, Allora & Calzadilla, Abraham Cruzvillegas, Philippe Thomas, Julie Ault, Danh Vo Art...ose ese mbi artin konceptual, marrëdhënien mes artit dhe teatrit etj). Së bashku me Elisabeth Lebovici dhe Natasha Petresin, ajo drejton seminarin ndërkombëtar Something you should know at the EHESS. Aktualisht është Kryetare e French National Center for Visual Arts (CNAP).
Tatiana Tarragó është dizajnere nga Shkolla e Dizajnit Elisava në Barcelonë dhe mban një diplomë pasuniversitare në elemente të ekspozitës dhe muzeut dhe skenografisë Architecture, Art and Ephemeral Space: from Public Space to Museums nga Fakulteti i Arkitekturës në Universitetin e Barcelones. Ajo ndërthur pozitën e saj si Shefe e Produksionit dhe Programimit në ekipin e përhershëm të Manifesta me projekte të tjera. Tatiana bashkëpunon me Institut de Cultura de Barcelona si menaxhere e projekteve, me Museo Centro de Arte Reina Sofía në Madrid si projektuese e ekspozitave të përkohshme dhe prodhon projekte arti për artistë dhe kompani të pavarura produksioni.
Ajo punon dhe jeton mes Barcelonës dhe qyteteve pritëse të Manifesta tani për afro 11 vjet. Në pozitën e saj si Shefe e Produksionit dhe Programimit në Manifesta, ajo vendos strategjitë për ekzekutimin e programit artistik dhe përzgjedhjen e vendeve, menaxhon buxhetin artistik dhe të prodhimit dhe mbikëqyr produksionin, hartimin dhe zbatimin e bienalës.
Tone Hansen është Drejtoreshë e Henie Onstad Kunstsenter (HOK) që nga gushti 2011, dhe u emërtua lidere e këshillit në “Arts Council Norway” -2016-2019. Hansen u arsimua në Akademinë e Arteve të Bukura në Oslo (1994-98) dhe punoi si artiste, kuratore e pavarur dhe shkrimtare për disa vjet. Hansen mbajti një pozitë të hulumtuesit për studime (PhD) në Akademinë Kombëtare të Arteve në Oslo (2003 - 2009) dhe përfundoi tezën "Megamonstermuseum: : How to Imagine a Museum today ". Nga 2003-2005, Hansen ishte kryetare e Shoqatës së Artistëve të Rinj. Në punën e saj teorike dhe kuratoriale, Hansen është përqendruar në implikime të ndryshme se çfarë do të thotë audienca, roli e muzeve të artit dhe mënyra se si shkruhet dhe prezantohet historia. Një fushë e veçantë e përqendrimit ka qenë format alternative të strategjive organizuese, si dhe funksioni i strukturave qeveritare në përcaktimin e muzeut.
Ajo është autore e disa monografive, dhe lexuesëve të tillë si How to Imagine a Museum today? (2008, Torpedo press) dhe ka redaktuar disa antologji sikur Looters, Smugglers and Collectors: Research Provenance and the Market (2015, Walter Koenig) Phantom of Liberty: Contemporary Art and the pedagogical paradox (2014, Sternberg Press); We are Living on a Star (2014, Sternberg Press); Modernity in Northern Europe – 1917-31: Electromagnetic (2013, Hatje Cantz); Entering a Site of Production (2012); ( Re) Staging the Art Museum (2011, Revolver); The New Administration of Aesthetics (2007, Torpedo), dhe What does Public Mean? Art as a Participant in the Public Arena (Torpedo 2007). Hansen kontribuon rregullisht në debatin publik në gazetat Kombëtare dhe ligjëron ndërkombëtarisht. Hansen ka lindur në 1970 në Kirkenes dhe jeton në Oslo.
Albert Heta është artist, kurator, dizajner dhe kritik social me qendër në Prishtinë. Veprat e artit bashkëkohor shpesh janë akte të thjeshta ndërhyrjeje në një gjendje ekzistuese shoqërore, përgjigje ndaj një situate të caktuar ose rishikim të objekteve ekzistuese. Punimet e tij të jashtëzakonshme It’s time to go visiting: No visa required, një ndërhyrje publike në tabelat e British Airways në Prishtinë (2003); Embassy of the Republic of Kosova in Cetinje, SCG (2004) për Bienalen Cetinje, e kuruar nga Bene Block dhe Nataša Ilić; dhe Bienalja e tij Kosovar Pavilion Venice 2005 (2005); të shpërndara në bashkëpunim me e-flux, nuk janë thjesht instalime ose akte të përvetësimit, por edhe akte të angazhimit me kushtet në të cilat punimet u pranuan nga kuratorët, mediat, politikanët dhe publikut.
Që nga viti 2006, puna e tij kanalizohet edhe përmes një ndërhyrje bashkëpunuese, institucionit të projektit Stacion - Qendra për Art Bashkëkohor Prishtinë.
Në vitin 2015, Stacion - Qendra për Art Bashkëkohor Prishtinë inicioi Shkollën Verore si Shkollë, një program bashkëpunues ndërdisiplinor arsimor. Fillimisht frymëzuar nga rasti i Kosovës, ku sistemi arsimor ishte i strukturuar në mesin e viteve 1970, Shkolla Verore si Shkollë është krijuar për të bashkuar dhe shpërndarë njohuritë kritike dhe adresuar sfidat përkatëse të sotme, duke zbatuar modele dhe mundësi të reja në edukimin dhe bashkëpunimin artistik.
Miran Mohar (i lindur më1958 në Novo Mesto, Slloveni) është artist i cili punon dhe jeton në Ljubljanë. Ai është anëtar i grupit artistik Irwin dhe bashkë-themeluës i kolektivit artistik (NSK) Neue Slovenishe Kunst, studios për dizajn grafik New Collectivism si dhe Teatrit Scipion Nasice Sisters.Që nga 2008, mban pozitën e profesorit të asocuar dhe zëvendës dekan në AVA, Academy of Visual Arts në Ljubljanë dhe profesorit të ftuar në UBT Universitit në Prishtinë që nga 2017. Ai është gjithashtu tutor në SCCA World of Art curatorial school.
Që nga viti 1983 ka bërë një seri të dizajneve për teatro dhe kompani të vallëzimit duke përfshirë Randy Warshaw Dance Company, Scipion Nasice Sisters Theatre, Red Pilot dhe En Knap Dance Company. Ai është gjithashtu bashkëthemelues dhe anëtar i lëvizjes arkitekturore Maja Farol dhe që nga 2001 është anëtar i Parlamentit Kulturor Euopian. Si anëtar i ekipit të dizajnit grafik New Collectivism, ai ka bashkëdizajnuar libra, plakate dhe prodhime të tjera të dizajnit grafik për këto institucione: P.S.1/ MOMA Nju Jork, Museum of Modern Art Ljubljana, Kunst Werke Berlin, Irwin, Laibach, Scipion Nasice Sisters Theatre, En Knap Dance Company, Castello Di Rivoli, Kampnagel dhe të tjerë.
Marina Otero Verzier është arkitekte dhe drejtoreshë e hulumtimit në Institutin Het Nieuwe në Roterdam. Ajo drejton nisma hulumtuese të tilla si “Automated Landscapes” (Pejsazhet e automatizuara) duke u fokusuar në arkitekturat e reja të punës së automatizuar dhe “Architecture of Appropriation” (Arkitektura e përvetësimit) në okupimin e hapësirave të pa-banuara si praktikë. Kohët e fundit, ajo kuroi ekspozitën Steve Bannon: A Propaganda Retrospective nga Jonas Staal (2018) dhe bashkë-kuroi ekspozitën “I See That I See What You Don’t See” në La XXII Triennale Di Milano (2019).
Otero është pjesë e ekipit artistik për Manifesta 13 në Marsejë (2020). Më parë, ajo ishte kuratore e “Work, Body, Leisure,” Pavijonit Holandez në Bienalen e 16-të të Arkitekturës së Venedikut (2018), kuratore udhëheqëse e Trienales së Arkitekturës së Oslo-s 2016 së bashku me After Belonging Agency dhe drejtorin e Global Network Programming në Studio-X-Columbia University GSAPP (Nju Jork). Otero është bashkë-redaktore e Unmanned: Architecture and Security Series (2016), After Belonging: The Objects, Spaces dhe Territories të Ways We Stay In Transit (2016) dhe redaktore e Work, Body, Leisure (2018). Otero studioj në TU Delft, Columbia GSAPP dhe ETSA Madrid, ku përfundoj doktoratën e saj. Teza e saj 'Evanescent Institutions' trajton urgjencën e paradigmave të reja për institucionet kulturore. Ajo ligjeron lëndën e arkitekturës në Royal College of Art (RCA) në Londër.
Yll Rugova (1984) është dizajner grafik, typograf dhe aktivist social. Një arkitekt informacioni i përkushtuar. Në vitin 2015 ai themeloi Trembelat, një grup i dizajnit grafik. Ylli shërbeu në bordin e Konferencës së Dizajnit REDO në Prishtinë, një konferencë vjetore ndërkombëtare që merret me dizajn grafik deri në vitin 2018. Si aktivist politik dhe shoqëror, ai njihet si një nga themeluesit e Partisë së Fortë në 2013, një avokat i përkushtuar për sekularizmin , bashkësi krijuese, feminizëm dhe reformë politike në Kosovë. Në vitin 2018 është emëruar si Drejtor për Kulturë në Komunën e Prishtinës, ku ai inicioi dhe zhvilloi ofertën fituese për Manifesta 2022