Suzana Milevska në Shkolla Verore si Shkollë 2022
16 gusht 2022, 20:00
Vendi: Klubi i Boksit
16 gusht 2022, 20:00
Vendi: Klubi i Boksit
A mjafton “Më fal”? – Arti i Apologjisë, Apologjia si Art
Diskutant: Uresa Ahmeti
Në këtë ligjëratë Suzana Milevska do të përsiat dhe ekstrapolojë potencialet, kufizimet dhe grackat e protokolleve të ndryshme të apologjisë dhe raportet reciproke ndërmjet apologjisë dhe artit në praktikat e ndryshme artistike që synojnë transformimin shoqëror, rregullimin dhe pajtimin. Prezantimi do të trajtojë narrativat personale dhe diskurset e institucionalizuara apologjetike që shoqërojnë kujtimet e emrave, vendeve dhe trupave të kontestuar. Milevska argumenton se apologjia është një lloj ure ndërmjet të shkuarës dhe së ardhmes që thekson urgjencën për të bërë pyetjet e mëposhtme përkatëse: Cilat janë sistemet socio-politike, strukturat juridike dhe protokollet që ose përbëjnë një parakusht të domosdoshëm për çdo kërkim falje të suksesshme, ose të çojë në falje të dështuara? Si mund të parandalohen ose kapërcehen përpjekjet e kota për të kërkuar falje? Dhe çfarë duhet të vijë pas një faljeje? Milevska do të fokusohet veçanërisht në strategjitë e artit performues dhe pjesëmarrës, si dhe në metodat konkrete të kërkimit artistik që artistët përdorin për të aktivizuar faljet individuale dhe kolektive dhe në këtë mënyrë për të shkëputur protokollet konkrete etike, socio-politike dhe estetike të kujtimeve të brendshme traumatike, kolektive dhe harresa publike, paskujtesa dhe ndjeshmëria. Për shembull, veprat e artistëve që thërrasin institucionet për heqjen ose riemërtimin e objekteve, rrugëve dhe hapësirave natyrore ose publike ndonjëherë rezultojnë me mjete juridike për shërimin e "plagëve nga e kaluara" (S. Huber).
Leksioni buron nga projekti afatgjatë kërkimor ndërdisiplinor i Milevska, Protokollet Etike dhe Estetike të Apologjisë, zhvilluar gjatë Bursës Kërkimore në Künstlerhaus Büchsenhausen në Innsbruck. Faza e parë e projektit u prezantua në ekspozitën Trupësia, Riparimi, Pajtimi, në Neue Galerie në Innsbruck (maj-korrik 2022). Apologoscapes - Jo ende një ekspozitë, ishte më tepër një ese e hapësirës: një lloj hiperteksti rizomatik që Milevska e thurr përmes një grumbullimi të mundimshëm të referencave të kryqëzuara të materialeve të ndryshme kërkimore si tekste, imazhe dhe tinguj të apo rreth kërkimit.
Biograftë:
Suzana Milevska, Ph.D., është kuratore dhe teoriciene e artit dhe kulturës pamore, me seli në Shkup, Maqedonia e Veriut. Projektet e saj kërkimore teorike përdorin kritikën institucionale postkoloniale dhe feministe të regjimeve përfaqësuese të pushtetit hegjemonist në arte dhe kulturën vizuale. Ajo është e interesuar për dekonstruksionin dhe dekolonizimin e trashëgimive kulturore të diskutueshme në institucionet e artit, koleksionet dhe hapësirat publike. Projektet e saj kuratoriale fokusohen në praktikat bashkëpunuese dhe pjesëmarrëse të artit, projektet feministe nga gra artiste që shikojnë mikrohistoritë vizuale në arkivat fotografike shtetërore dhe familjare, dhe projekte të bazuara në komunitet në solidaritet me komunitetet e margjinalizuara dhe të privuara nga e drejta. Në 2021-22 Milevska mori pjesë në Programin e Bursës për Art dhe Teori në Künstlerhaus Büchsenhausen në Innsbruck dhe zhvilloi projektin e saj kërkimor Protokollet Etike dhe Estetike të Apologjisë që u ekspozua në Galeria Neue – Innsbruck me titullin Apologoscapes – Ende jo një ekspozitë. Në vitin 2019, Milevska kuroi ekspozitën Objekte kontestuese/Subjekte të turpëruara në Universitetin Politeknik të Milanos si hetues kryesor i TRACES – Transmetimi i Trashëgimisë Kulturore Kontestuese me Artet – Nga Ndërhyrja në Ko-prodhim (EU Program Horizon 2020, 2016-). Nga viti 2013 deri në vitin 2015, ajo ishte profesoreshë e dhuruar e Historive të Artit të Evropës Qendrore dhe Juglindore, Akademisë së Arteve të Bukura në Vjenë. Milevska ishte një studiuese e lartë e Fulbright-it (Biblioteka e Kongresit, Uashington D.C.). Ajo ka një doktoraturë në kulturat vizuale nga Kolegji Goldsmiths në Londër. Në vitin 2012, ajo fitoi çmimin Igor Zabel për Kulturë dhe Teori.
Diskutant: Uresa Ahmeti
Në këtë ligjëratë Suzana Milevska do të përsiat dhe ekstrapolojë potencialet, kufizimet dhe grackat e protokolleve të ndryshme të apologjisë dhe raportet reciproke ndërmjet apologjisë dhe artit në praktikat e ndryshme artistike që synojnë transformimin shoqëror, rregullimin dhe pajtimin. Prezantimi do të trajtojë narrativat personale dhe diskurset e institucionalizuara apologjetike që shoqërojnë kujtimet e emrave, vendeve dhe trupave të kontestuar. Milevska argumenton se apologjia është një lloj ure ndërmjet të shkuarës dhe së ardhmes që thekson urgjencën për të bërë pyetjet e mëposhtme përkatëse: Cilat janë sistemet socio-politike, strukturat juridike dhe protokollet që ose përbëjnë një parakusht të domosdoshëm për çdo kërkim falje të suksesshme, ose të çojë në falje të dështuara? Si mund të parandalohen ose kapërcehen përpjekjet e kota për të kërkuar falje? Dhe çfarë duhet të vijë pas një faljeje? Milevska do të fokusohet veçanërisht në strategjitë e artit performues dhe pjesëmarrës, si dhe në metodat konkrete të kërkimit artistik që artistët përdorin për të aktivizuar faljet individuale dhe kolektive dhe në këtë mënyrë për të shkëputur protokollet konkrete etike, socio-politike dhe estetike të kujtimeve të brendshme traumatike, kolektive dhe harresa publike, paskujtesa dhe ndjeshmëria. Për shembull, veprat e artistëve që thërrasin institucionet për heqjen ose riemërtimin e objekteve, rrugëve dhe hapësirave natyrore ose publike ndonjëherë rezultojnë me mjete juridike për shërimin e "plagëve nga e kaluara" (S. Huber).
Leksioni buron nga projekti afatgjatë kërkimor ndërdisiplinor i Milevska, Protokollet Etike dhe Estetike të Apologjisë, zhvilluar gjatë Bursës Kërkimore në Künstlerhaus Büchsenhausen në Innsbruck. Faza e parë e projektit u prezantua në ekspozitën Trupësia, Riparimi, Pajtimi, në Neue Galerie në Innsbruck (maj-korrik 2022). Apologoscapes - Jo ende një ekspozitë, ishte më tepër një ese e hapësirës: një lloj hiperteksti rizomatik që Milevska e thurr përmes një grumbullimi të mundimshëm të referencave të kryqëzuara të materialeve të ndryshme kërkimore si tekste, imazhe dhe tinguj të apo rreth kërkimit.
Biograftë:
Suzana Milevska, Ph.D., është kuratore dhe teoriciene e artit dhe kulturës pamore, me seli në Shkup, Maqedonia e Veriut. Projektet e saj kërkimore teorike përdorin kritikën institucionale postkoloniale dhe feministe të regjimeve përfaqësuese të pushtetit hegjemonist në arte dhe kulturën vizuale. Ajo është e interesuar për dekonstruksionin dhe dekolonizimin e trashëgimive kulturore të diskutueshme në institucionet e artit, koleksionet dhe hapësirat publike. Projektet e saj kuratoriale fokusohen në praktikat bashkëpunuese dhe pjesëmarrëse të artit, projektet feministe nga gra artiste që shikojnë mikrohistoritë vizuale në arkivat fotografike shtetërore dhe familjare, dhe projekte të bazuara në komunitet në solidaritet me komunitetet e margjinalizuara dhe të privuara nga e drejta. Në 2021-22 Milevska mori pjesë në Programin e Bursës për Art dhe Teori në Künstlerhaus Büchsenhausen në Innsbruck dhe zhvilloi projektin e saj kërkimor Protokollet Etike dhe Estetike të Apologjisë që u ekspozua në Galeria Neue – Innsbruck me titullin Apologoscapes – Ende jo një ekspozitë. Në vitin 2019, Milevska kuroi ekspozitën Objekte kontestuese/Subjekte të turpëruara në Universitetin Politeknik të Milanos si hetues kryesor i TRACES – Transmetimi i Trashëgimisë Kulturore Kontestuese me Artet – Nga Ndërhyrja në Ko-prodhim (EU Program Horizon 2020, 2016-). Nga viti 2013 deri në vitin 2015, ajo ishte profesoreshë e dhuruar e Historive të Artit të Evropës Qendrore dhe Juglindore, Akademisë së Arteve të Bukura në Vjenë. Milevska ishte një studiuese e lartë e Fulbright-it (Biblioteka e Kongresit, Uashington D.C.). Ajo ka një doktoraturë në kulturat vizuale nga Kolegji Goldsmiths në Londër. Në vitin 2012, ajo fitoi çmimin Igor Zabel për Kulturë dhe Teori.
Publikimet e Milevska përfshijnë Diferencën Gjinore në Ballkan (VDM Verlag, 2010) dhe lexuesit Makina e Riemërtimit: Libri (Instituti P.A.R.A.SI.T.E., 2010), Për turpin produktiv, pajtimin dhe agjencinë (SternbergPress, 2016) dhe brenda – Diskutimet kritike në lidhje me institucionet (bashkëredaktuar me Alenka Gregorič, 2016).
Uresa Ahmeti ka përfunduar shkollën e mesme në United World College Maastricht në Holandë, pasi fitoi një bursë kombëtare dhe aktualisht është në vitin e fundit të studimeve për Sociologji dhe Studime Feministe, Gjinore dhe Seksuale në Universitetin Wesleyan, CT, SHBA. Të shkruarit është një nga specialitetet e saj. Si shkrimtare, aktiviste dhe artiste konceptuale, ajo e ka parë gjithmonë artin dhe aktivizmin si të pandashëm nga njëri-tjetri. Nga brohoritje të poezisë-slam në protestat kundër dëbimit në Holandë deri te interpretimi i pjesëve origjinale në festivalin FemART në Evropën Juglindore, ky kombinim i artit dhe aktivizmit ka formësuar rrjedhën e jetës së saj. Marrja në pyetje, zhvendosja dhe zgjerimi i binareve sociale është pasioni i saj. Puna e saj trajton dhe sfidon strukturat shoqërore kapitaliste, hetero-normative dhe patriarkale. Performancat e saj “From ‘other’ to Self’” dhe “Interrogating Power” si dhe podkastet që ajo ka prodhuar, dhe libri i saj me poezi i botuar së fundmi “How the Hell Do I Abort a Demon” mes veprave të tjera, bëjnë thirrje për vetë-agjenci, prodhimi i njohurive të vendosura nga vetvetja, ndërgjegjësimi shoqëror, njohja dhe kundërshtimi i mënyrave në të cilat sistemet e shtypjes bashkëekzistojnë dhe nënshtrojnë trupat. Për këtë, ajo bën thirrje për heqjen totale të këtyre sistemeve përmes normave të queer, binare dhe mënyrave për të kaluar veten nëpër botë.